درمان بیماری واریس پا و رگ های عنکبوتی
رگهای مبتلا به واریس بزرگ شده، ورم کرده و دچار پیچ و تاب میشوند و به این ترتیب عملکرد آنها با مشکل مواجه میشود. این رگها معمولاً آبی یا بنفش تیره میشوند. افرادی که به مشکل رگهای برآمده یا ناصاف در پاهای خود به خاطر ابتلا به واریس پا دچار میشوند، همچنین ممکن است با درد ناشی از گرفتگی عضلات و سنگینی عضو مواجه گردند. گاهی اوقات در مواردی که مشکل بسیار جدی باشد، رگهای دچار واریس ممکن است پاره شده یا زخم واریس بر روی پوست تشکیل شود.
[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#d7b1bb”]
در مرکز زیبایی رنسانس، متخصصان ما از روشهای تشخیص و درمان مختلف برای مشکلات رگهای واریس استفاده میکنند. در حقیقت پزشکان ما در این کلینیک پیشرفتهترین و موثرترین دستگاههای موجود برای درمان این مشکل را در اختیار دارند.[/alert]
علائم ابتلا به واریس
علائم ابتلا به یک بیماری به دو دسته علائم آشکار همچون حساسیت پوست یا قرمز شدن چشمها و علائمی که فقط بیمار میتواند آنها را احساس کرده و توضیح دهد همچون درد یا صدا دادن گوشها طبقهبندی میشوند. به هر حال در اکثر موارد، ابتلا به واریس برای بیمار بدون درد است.
علائم و نشانههای ابتلا به واریس شامل موارد زیر هستند:
رگها به صورت پیچ خورده، ورم کرده و برآمده قابل مشاهده هستند. بعضی افراد این حالت را به صورت ایجاد نخهای تابیده ریز در زیر پوست تشریح میکنند.
رگها به رنگ آبی یا بنفش تیره در میآیند.
بعضی از افراد بیمار ممکن است در این رابطه با علائم زیر نیز مواجه شوند:
درد در ناحیه پاها
احساس سنگینی در پاها به خصوص پس از ورزش کردن یا در طول شب
خون ریزی بیشتر از حالت عادی در نتیجه وارد شدن آسیب به ناحیه دچار واریس
لیپودرماتواسکلروز به معنی اینکه زیر پوست بالای قوزک قرمز شده و باعث چروک شدن پوست در ناحیه مورد نظر میشود.
ورم کردن قوزکها
تلانژکتازی در پای آسیب دیده (رگهای عنکبوتی)
گاهی اوقات ممکن است پوست نواحی نزدیک رگهای واریس براق شده و معمولاً به رنگ مایل به قهوهای یا آبی در آید.
اگزمای وریدی (گرفتگی پوست) که در نتیجه آن پوست ناحیه آسیب دیده قرمز و خشک شده و خارش در آن احساس میشود.
احساس گرفتگی در عضلات پا در هنگامی که بیمار به یکباره در حالت ایستاده قرار میگیرد
سندرم پای بی قرار در مواردی که پیشرفت بیماری در فرد زیاد باشد.
آتروپی رنگ پریدگی که در نتیجه آن لکههای نسبتاً سفید به صورت نامنظم و شبیه جای زخم بر روی قوزک پا نمایان میگردد.
رگهای واریس ممکن است در نقاط مختلف بدن شامل اندامهای زیر ظاهر شوند:
پاها (در اکثر موارد)
مقعد
لگن
مهبل
رحم
مری
دلایل ابتلا به واریس
سیستم چرخش خون: شریانها و رگها بخشی از سیستم خونرسانی بدن هستند که از طریق آنها جریان خون از قلب به بافتها و اندامها منتقل شده و سپس خون کثیف به قلب بازگردانده میشود. به این ترتیب لازم است خون در مسیر بازگشت خود به قلب بر نیروی جاذبه غلبه کند و این کار از طریق انقباض عضلات و یک سیستم تشکیل شده از دریچههای متعدد انجام میشود.
در واقع رگها یک مسیر یک طرف برای عبور خون به جلو ایجاد میکنند و از طریق دریچههای موجود در رگ، امکان برگشت خون به عقب وجود ندارد. به این ترتیب خون در بدن انسان فقط در یک جهت حرکت میکند. در صورتی که دیواره رگ کشیده شده و انعطافپذیری خود را از دست دهد، دریچههای رگ ممکن است ضعیف شوند. به این ترتیب دریچه ضعیف شده ممکن است به خون اجازه دهد بر خلاف جهت طبیعی حرکت نماید و در واقع خون به سمت عقب جریان پیدا میکند. هنگامی که این شرایط ایجاد شود، ممکن است خون در رگ انباشته شده و حجیم شدن و ورم کردن رگ اتفاق افتد.
متخصصان درباره دلایل احتمالی کشیده شدن دیواره رگها یا عملکرد نامناسب دریچههای رگ مطمئن نیستند. در حقیقت در بسیاری از مواقع، این شرایط بدون دلیل مشخص در بدن افراد مشاهده میشود.
عاملهای ریسک ابتلا به بیماری واریس
عامل ریسک گاهی اوقات به شرایط، موقعیت یا وضعیتی گفته میشود که وقوع آن احتمال ایجاد یک مشکل یا ابتلا به یک بیماری خاص را افزایش میدهد. عاملهای ریسک زیر با ریسک بالاتر ابتلا به واریس ارتباط دارند:
جنسیت: زنان به احتمال بیشتر در مقایسه با مردان به بیماری واریس مبتلا میشوند.
ژنتیک: ابتلا به واریس گاهی اوقات ریشه فامیلی و ژنتیک دارد.
وزن زیاد/ چاقی: وزن زیاد یا چاقی به شدت ریسک ابتلا به واریس را افزایش میدهد.
بارداری: زنان به احتمال بسیار بیشتر در طول دوره بارداری در مقایسه با بقیه عمر خود به واریس مبتلا میشوند. یک زن باردار مقدار بسیار بیشتری خون نسبت به حالت معمول در بدن خود دارد و این شرایط باعث وارد شدن فشار بیش از حد به سیستم خونرسانی بدن میشود. علاوه بر این تغییر در سطح هورمونها و به هم خوردن توازن آنها در بدن نیز میتواند به شل شدن دیواره رگهای خونی منجر شود. در حقیقت هر دوی این عوامل ریسک ابتلای فرد به بیماری واریس را افزایش میدهد.
سن: هر چه سن فرد بالاتر رود، احتمال ابتلای وی به بیماری واریس افزایش مییابد.
انجام فعالیتهای شغلی خاص: انجام فعالیتهایی که نیازمند ایستادن طولانی مدت فرد است میتواند احتمال ابتلای فرد به بیماری واریس را افزایش دهد.
تشخیص ابتلا به واریس
معاینه فیزیکی و بطور خاص معاینه چشمی توسط یک پزشک متخصص میتواند ابتلای فرد به بیماری واریس را مشخص کند. در این زمان ممکن است از بیمار خواسته شود تا در حالت ایستاده قرار گرفته و علائم ورم در رگهای بیمار بررسی شود. علاوه بر این ممکن است پزشک از بیمار درباره علائم بیماری، ابتلای سایر اعضای خانواده به واریس، بارداری، آسیبدیدگیهای قبلی در ناحیه پا مثل شکستگی استخوان، و نیز سابقه ترومبوز وریدی عمقی سوال نماید.
آزمایشهای تکمیلی: پزشک ممکن است از آزمایشهای زیر به منظور تشخیص بهتر مشکل استفاده کند:
تست داپلر: در این روش از اسکن مافوق صوت برای کنترل مسیر جریان خون در رگها و عملکرد مناسب سیستم خونرسانی استفاده میشود. این آزمایش همچنین میتواند تشکیل لختههای خونی یا انسداد رگها را نیز مورد بررسی قرار دهد.
اسکن رنگی با امواج مافوق صوت: در این روش از تصویر برداری رنگی با امواج مافوق صوت برای بررسی ساختار رگها استفاده میشود. این تصویر میتواند به پزشک برای شناسایی هر گونه نارسایی ایجاد شده کمک نماید. علاوه بر این، اسکن رنگی میتواند سرعت جریان خون در نقاط مختلف رگها را اندازهگیری کند.
درمان واریس
در صورتی که بیمار به خاطر ابتلا به بیماری علائم خاص نداشته و ناراحت نباشد و اهمیتی به ظاهر رگهای واریس ندهد، ممکن است نیازی به استفاده از روشهای درمان خاص برای بیمار وجود نداشته باشد. به هر حال، اگر علائم بیماری جدی شود، ممکن است استفاده از روشهای درمان مناسب برای کاهش درد یا ناراحتی، کاهش عوارض بیماری واریس ایجاد شده مثل ایجاد زخم در ناحیه پا، تغییر رنگ پوست یا ورم کردن آن لازم و ضروری باشد. بعضی بیماران نیز ممکن است به دنبال استفاده از روشهای درمانی برای واریس به دلایل زیبایی باشند. این افراد تمایل دارند از ظاهر نا زیبای رگهای واریس بر روی بدن خود خلاص شوند.
جوراب واریس
استفاده از جوراب واریس میتواند به پاهای بیمار فشار وارد کرده و به این ترتیب باعث بهبود جریان گردش خون در پاها شود. این جورابها معمولاً به سفتی ناحیه دور قوزک را گرفته و به تدریج با حرکت به سمت نواحی بالاتر پا آزادتر میشوند. استفاده از جوراب واریس میتواند به جریان خون به سمت بالا (بر خلاف جاذبه) و بازگشت خون به قلب کمک کند. علاوه بر این بسیاری از بیماران بیان میکنند استفاده از این جورابها توانسته به کاهش ناراحتی، درد و ورم ایجاد شده به خاطر بیماری واریس کمک کند. به هر حال توجه داشته باشید لازم است این جورابها به نحو صحیح استفاده شوند. به این منظور لازم است جوراب بطور کامل بالا کشیده شود تا هر ناحیه از پا به مقدار مناسب تحت فشار قرار گیرد. همچنین بیمار نباید اجازه دهد جوراب جمع شود، زیرا به این ترتیب جوراب در نواحی خاص پا فرو خواهد رفت.
عمل جراحی
در صورتی که ناحیه مبتلا به واریس بزرگ باشد، ممکن است لازم شود برای بیمار از عمل جراحی استفاده گردد. این عمل جراحی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام میشود. در اکثر موارد بیمار میتواند در همان روز عمل جراحی به خانه باز گردد. در صورتی که لازم باشد از عمل جراحی برای هر دو پا استفاده شود، ممکن است نیاز باشد بیمار یک شب را در بیمارستان بستری شود. برای درمان واریس معمولاً از لیزر برای بستن رگهای کوچکتر و نیز رگهای عنکبوتی استفاده میگردد. به این ترتیب پرتوی قوی لیزر به رگها تابانده میشود تا به این ترتیب رگها به تدریج محو شده و ناپدید شوند. در اینگونه مواقع ایجاد شکاف در بدن یا استفاده از سوزن برای درمان بیمار نیاز نیست.
بستن رگها
در این روش رگها گره زده و سپس از مسیر گردش خون خارج میشوند. به این منظور دو شکاف در بدن بیمار یکی نزدیک کشاله ران بیمار در بالای رگ هدف و دیگر پایین پا نزدیک قوزک یا زانو ایجاد میشود. در ادامه از طریق شکافهای ایجاد شده رگ بسته شده و مهر و موم میشود. به این منظور یک سیم نازک و انعطافپذیر به پایین رگ بسته شده و از طریق آن رگ از شکاف پایین خارج میشود. در این عمل جراحی جریان خون در پا تحت تاثیر قرار نمیگیرد، زیرا رگهای عمیق داخل پای بیمار نقش رگهای آسیب دیده را در ادامه برای بیمار انجام خواهند داد.
ترمیم عروق
در این روش یک ماده شیمیایی به رگهای واریس کوچک و متوسط وارد شده و باعث مسدود شدن آنها میشود. به این ترتیب پس از گذشت چند هفته رگهای مورد نظر محو میشوند. برای تکمیل این درمان ممکن است نیاز به بیش از یک بار تزریق به یک رگ وجود داشته باشد.
انسداد از طریق امواج رادیویی
در این روش دیواره رگ مبتلا به واریس از طریق انرژی حاصل از امواج رادیویی گرم میشود. به این منظور یک شکاف کوچک در ناحیه زیر یا بالای زانو ایجاد شده و با کمک اسکن امواج مافوق صوت، یک لوله نازک به داخل رگ وارد میشود. به این ترتیب پزشک میتواند از طریق این لوله ابزار مخصوص برای تابش انرژی امواج رادیویی را به داخل رگ وارد کند. به این ترتیب امواج رادیویی باعث گرم شدن دیواره رگ و فروپاشی دیواره میشوند. به این ترتیب رگ به صورت موثر بسته شده و مهر و موم میشود. این روش درمانی معمولاً با استفاده از بی حسی موضعی بر روی بیمار انجام میشود. به این ترتیب برخی بیماران فقط احساس سوزش و سوختگی محدود در پوست خود در طول درمان خواهند داشت. پس از تکمیل درمان، لازم است بیمار به مدت چند هفته از جوراب واریس پا استفاده کند. جورابهای فشردهسازی یا جوراب واریس یکی از لوازم بسیار پراهمیت در درمان بیماری واریس و نارساییهای وریدی است. جوراب واریس پا یکی از متداولترین، قدیمیترین و مؤثرترین روشهای درمانی برای بیماری واریس و رگهای عنکبوتی است. جوراب واریس باعث کاهش علائم بیماری وریدی و جلوگیری از واریس حاد شده و جهت درمان رگهای واریسی استفاده میشود. با استفاده از آنها جریان خون در پاها بهبود پیدا کرده و باعث کاهش درد و ورم واریس در پاها میشوند. این جورابها در اندازهها و کششهای مختلف وجود دارند و لازم است شما یا پزشک بهترین آنها را که با وضعیت بدنی شما سازگارتر است انتخاب نمایید.
لیزر درمانی از داخل رگ
در این روش با تقبل هزینه درمان واریس پا با لیزر ، یک ابزار مخصوص به رگ بیمار وارد میشود. سپس از طریق این ابزار پرتو لیزر به بالای رگ هدف تابانده میشود. به این ترتیب دیواره رگ گرم شده و فرو میریزد. در این روش با کمک اسکن امواج مافوق صوت، پزشک پرتو لیزر را در تمام طول مسیر رگ به بالا حرکت میدهد و به تدریج دیواره رگها را سوزانده و آنها را مهر و موم میکند. این روش درمانی تحت بی حسی موضعی انجام میشود. به هر حال این روش درمانی میتواند مقداری آسیب دیدگی برای اعصاب به همراه داشته باشد، اما معمولاً این آسیب دیدگی جزئی است.
جراحی خارج کردن رگهای واریس
در این روش از ابزار آندوسکوپی برای ورود به یک رگ از طریق شکاف ایجاد شده در پوست استفاده میشود. به این ترتیب پزشک میتواند وضعیت رگ نیازمند درمان را از نزدیک مشاهده کند. در ادامه رگهای آسیب دیده قطع شده و با استفاده از یک ابزار مکش از طریق شکاف از بدن بیمار خارج میشوند. این روش درمانی معمولاً تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی بر روی بیمار انجام میشود. گاهی اوقات ممکن است بیمار پس از درمان با این روش با مقداری خون ریزی و یا کبودی پس از عمل جراحی مواجه گردد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.