انواع روش‌های کاشت مژه دائمی طبیعی

مژه‌ها از نظر آناتومی، وظیفه محافظت از چشم در مقابل آسیب و ذرات گرد و غبار را دارند. مژه‌ها دور تا دور چشم‌ها را فرا گرفته و در کنار ابروها، خط مو، استخوان‌های گونه، بینی، لب‌ها و چانه، تشکیل‌دهنده‌ی ظاهر صورت می‌باشند که برای هر شخصی منحصر بفرد است. یک فرد بدون مژه ظاهری عجیب دارد، زیرا یکی از مهم‌ترین نشانه‌های یک صورت طبیعی را در اختیار ندارد.[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#d7b1bb”]

کاشت مژه یک عمل زیبایی متداول و رو به افزایش است که هم به دلایل پزشکی و هم زیبایی انجام می‌شود. نرخ موفقیت این درمان در تجربیات متخصصین ما بسیار بالا و عوارض آن نیز بسیار نادر بوده است. افرادی که مژه‌های خود را از دست داده‌اند، ممکن است دچار عدم اعتماد به نفس شوند. در مرکز تخصصی موی رنسانس ما بیمارانی که از پلک‌های بدون مژه‌ی خود خجالت‌زده بوده و بدون استفاده از مژه‌های مصنوعی به بیرون از خانه نمی‌روند را درمان نموده‌ایم. کاشت مژه می‌تواند مزایای بسیاری را برای بیماران به همراه داشته باشد، اعتماد بنفس آنها را افزایش دهد و به آنها این امکان را دهد تا بعد از عمل یک زندگی عادی را سپری کنند.
[/alert]

موارد استفاده از عمل کاشت مژه

مژه‌ها نقش مهمی در تقارن صورت و نمایش یک فرد به دیگران دارند. یک شخص بدون مژه‌ ممکن است از ظاهر خود بسیار شرمگین باشد. مانند جراحی معمول پیوند مو، جراحی مژه نیز می‌تواند به دلایل متعددی مورد نیاز باشد:

• ضربه‌ی‌ فیزیکی یا آسیب به صورت و ایجاد جای زخم در نتیجه‌ی وقایعی چون تصادفات جاده‌ای، سوانح صنعتی، سوختگی‌های حرارتی و شیمیایی، تتوی پلک و استفاده از مژه‌های مصنوعی.
• جراحی یک آسیب‌دیدگی یا تومور که منجر به از بین رفتن فولیکول‌های مژه و زخم بافت شده است.
• پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی برای سرطان که منجر به از دست دادن مو شده است.
• بیماری تریکوتیلومانیا (جنون کندن مو)
• آسیب دائمی به مژه‌ها در حین آراستن خود – احتمالاً در اثر بریدن با موچین یا برداشتن بیش از حد موها بطور تصادفی.

مُد و فشن تا حد زیادی تعیین کننده‌ی نوع مژه‌های افراد می‌باشد. طیف وسیعی از روش‌های زیبایی وجود دارد که می‌توانند کمک کنند تا ظاهر مژه‌ها بلندتر، ضخیم‌تر یا به رنگ متفاوتی باشد. اخیراً تعداد افرادی که به دنبال کاشت مژه جهت داشتن مژه‌هایی مطابق میل خود هستند، بیشتر شده ‌است. چنین نوع عمل‌هایی نسبتاً جدید می‌باشد، هرچند با توجه به اینکه زنان تمایل دارند که مژه‌های پُرپشت که در میان افراد مشهور متداول است را داشته باشند، این عمل‌ها به سرعت در حال محبوب شدن هستند.

مشاوره

سوالات کلیدی که متخصصین ما از آغاز مشاوره در نظر دارند این است که: آیا بیمار نیاز به کاشت مژه دارد، و آیا برای این روش مناسب می‌باشد؟ باید توجه داشت که کاشت مژه را تنها برای پلک بالایی می‌توان انجام داد، زیرا در پلک تحتانی موها به خوبی رشد نمی‌کنند.

در طول مشاوره، نواحی از پلک که موی برداشته شده از سر را می‌توان به آنجا انتقال داد، تعیین می‌گردند. این امر همیشه برای یک قربانی تصادف ممکن نمی‌باشد زیرا ممکن است پلک‌ها به شدت آسیب دیده باشند. در این موارد، می‌توان منتظر جراحی پلاستیک یا چشم ماند تا پلک‌ها ترمیم شوند و در نتیجه ناحیه‌ای که بتوان پیوند را انجام داد، وجود داشته باشد.

همچنین این نکته مهم است که اطمینان حاصل شود که بیمار می‌تواند چشم‌های خود را بطور کامل ببندد. برخی از قربانیان آسیب‌های فیزیکی نمی‌توانند پلک‌های خود را کاملاً ببندند و در نتیجه عمل پیوند غیرممکن می‌شود زیرا مژه‌های پیوندی می‌توانند به چشم آسیب برسانند.

بسیاری از بیماران کاشت مژه مبتلا به تریکوتیلومانیا بوده‌اند و این امر ضروری است که حداقل دو سال پیش از انجام این عمل بیماری آنها درمان شده باشد.

متخصصین ما اغلب عمل کاشت مژه را بر روی زنانی که در اثر چسباندن مژه‌های مصنوعی به پلک‌های خود آسیب رسانده‌اند، انجام می‌دهند. برای این بیماران باید مطمئن بود که پلک بالایی که باید مژه‌ها را به آن پیوند داد، سالم باشد. اگر این عمل به دلایل زیبایی انجام می‌شود، بیمار باید واقعاً به این عمل نیاز داشته باشد؛ زیرا ترجیح داده می‌شود که بیمارانی که تنها می‌خواهند مژه‌هایی بلندتر داشته باشند، تحت درمان قرار نگیرند. در این موارد، ما توصیه می‌کنیم که از تقویت‌کننده‌های مژه مانند RevitaLash یا Latisse استفاده شود که به بلندتر شدن مژه‌ها کمک می‌کنند.[alert type=”custom” close=”false” icon=”fa fa-hand-o-left” color=”#000000″ background_color=”#d7b1bb”]

استفاده از مژه‌های مصنوعی گاهی اوقات می‌تواند موجب از بین رفتن فولیکول‌های طبیعی شود و در نتیجه پلک‌های تقریباً بدون مو برای بیمار باقی می‌مانند.
[/alert]

فرآیند کاشت مژه

این فرایند با برداشتن بخشی از موی بیمار و معمولاً از پشت سر که موها بلندتر هستند و در نتیجه کاشت آنها در پلک بالایی آسان‌تر است، شروع می‌شود. ناحیه‌ای از پوست سر (یک در یک سانتی‌متر) بصورت موضعی بی‌حس می‌گردد و نوار کوچکی از مو برداشته می‌شود و سپس پوست بخیه زده می‌شود. عمل برداشتن مو نسبتاً سریع است و معمولاً جدا کردن نوار مو بیشتر از ۲۰ دقیقه بطول نمی‌انجامد. مانند هر عمل جراحی خفیف، بیمار اندکی درد را در ناحیه‌ی برداشت مو احساس خواهد کرد، هرچند در پلک بالایی پس از کاشت مژه‌های جدید چه در حین عمل و چه پس از آن هیچ دردی را حس نخواهند کرد. جای زخم به میزان کمی وجود خواهد داشت، با این حال تنها در بیماران دارای موهای بسیار کوتاه قابل مشاهده است.

پس از برداشت، نوار مو در اختیار یک متخصص قرار می‌گیرد و وی بافت مو را در زیر میکروسکوپ به گرافت‌های فولیکولی با یک تار مو تفکیک می‌کند. گرافت‌های مو جهت کاشت شخصاً توسط پزشک انتخاب می‌شود – همواره از موهای بزرگ‌تر با طول حدوداً ۳ تا ۴ اینچ استفاده می‌شود تا این رشته‌های مو را بتوان به راحتی به ناحیه‌ی دریافت‌کننده انتقال داد. سپس پلک بالایی بی‌حس می‌شود و گرافت‌ها با استفاده از یک سوزن خمیده کاشته می‌شوند. این عمل طولانی و پر زحمت است زیرا هر گرافت را باید جداگانه پیوند داد. برای تسهیل این فرایند و اطمینان از اینکه موها دقیقاً در جای خود قرار می‌گیرند، از ذره‌بین‌های جراحی که ناحیه‌ی زیر آن را تا ۶ برابر بزرگتر نشان می‌دهد، استفاده می‌شود. یک پلک معمول دارای ۱۰۰ تا ۱۵۰ مژه در هر چشم می‌باشد. در عمل کاشت مژه بین ۲۵ تا ۶۰ مژه‌ی جدید به پلک بالایی پیوند زده می‌شود. این عمل حدوداً سه تا چهار ساعت بطول می‌انجامد و نرخ موفقیت آن نیز بالا است – بین ۸۰ تا ۹۰ درصد. برای دستیابی به این نرخ موفقیت، بیماران به مدت ۶ ماه تا یک سال بعد از عمل مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. سپس تعداد فولیکول‌های انتقال داده شده شمرده شده و کنترل می‌شود که چه تعداد از این موهای جدید سالم باقی مانده‌اند. برای اطلاع از هزینه کاشت مژه طبیعی نیز باید با پزشک مشورت نمایید.

مراقبت پس از عمل و عوارض

بیمار به ۳ تا ۵ روز برای بهبودی زمان نیاز دارد، در حالی که کبودی و تورم در اطراف پلک وجود خواهد داشت. ما توصیه می‌کنیم که صورت در چند روز اول پس از عمل شسته نشود تا فولیکول‌های جدید بتوانند در جای خود محکم شوند. برای اینکه مژه‌های جدید به اندازه‌ی کامل رشد کنند و بهترین حالت آن مشاهده شود، نیاز به ۶ ماه زمان است.

مانند هر عمل جراحی، ممکن است گاهی اوقات عوارض کاشت مژه چون عفونت وجود داشته باشد که با آنتی‌بیوتیک‌ها قابل درمان هستند. همچنین این احتمال وجود دارد که فولیکول‌های جدید به طرف داخل پلک رشد کنند – در صورتی که این فولیکول‌ها به داخل پلک راه پیدا کنند، باید آنها را با استفاده از موچین و یا از طریق جراحی جدا نمود. همچنین ممکن است در پایه‌ی فولیکول تورم وجود داشته باشد که آن را نیز می‌توان به کمک آنتی‌بیوتیک‌ها درمان کرد. از آنجایی که مو از ناحیه‌ی سر برداشته می‌شود، به همان اندازه‌ای که در سر رشد می‌کند، در پلک نیز رشد می‌کند. این بدین معنی است که هر هفته باید آنها را کوتاه و نیز فر کرد، تا مژه‌های جدید با مژه‌های طبیعی موجود هماهنگ باشند.

در برخی بیماران در طول چند سال موی پیوند داده شده برخی از خصوصیات مژه‌های طبیعی را خواهد داشت یعنی نسبت به موی سر رشد کندتری دارند و بطور طبیعی دارای پیچش هستند. در این موارد مژه‌ها ممکن است تنها هر سه هفته یک بار نیاز به کوتاه کردن داشته باشند.